Święci i błogosławieni

2 grudnia

Św. Blanki, królowej

Blanka była matką wielkiego świętego: Ludwika IX – króla Francji. Życie jej było ściśle związane z życiem jej syna, ponieważ kiedy był dzieckiem, przez wiele lat musiała w jego imieniu sprawować władzę we Francji.

Blanka przyszła na świat w 1188 r. jako córka Alfonsa IX, króla Kastylii. Miała zaledwie dwanaście lat, kiedy wydano ją za mąż za przyszłego króla Francji Ludwika VIII.

Po śmierci męża w 1226 r. Blanka, w imieniu swego zaledwie 11-letniego syna Ludwika IX – do czasu uzyskania przezeń pełnoletniości w 1236 r. sprawowała władzę we Francji. Energiczna i rozsądna we wszystkim, wykazując wielkie zrozumienie dla procesów i uwarunkowań politycznych, przez dziesięć lat reprezentowała swego syna na królewskim tronie.

Przez cały ten czas szczególną uwagę zwracała na ludzi biednych i chorych. Zakładała instytucje dobroczynne, troszczyła się o przytułki i szpitale, hojnie wspierała kościoły i klasztory, aby te mogły również pełnić swą dobroczynną misję.

Kiedy w 1248 r. Ludwik IX wyruszył na szóstą krucjatę, Blanka przejęła ponownie obowiązki głowy państwa. Cztery lata później jednak, dotknięta poważną chorobą i czując nadciągającą śmierć, wycofała się z życia i zamieszkała w jednym z założonych przez siebie klasztorów – u cysterek w Maubuisson. Tam ukochana przez lud królowa zmarła 1 grudnia 1252 r.