Święci i błogosławieni

27 kwietnia

Św. Zyty, dziewicy, patronki służących

Św. Zyta urodziła się w biednej, ale pobożnej rodzinie chrześcijańskiej. Jej starsza siostra była cysterką, a jej wuj Graziano był pustelnikiem, którego miejscowi ludzie uważali za świętego. Św. Zyta odznaczała się dużym posłuszeństwem; każde polecenie matki traktowali jak wypełnianie woli Bożej.

Mając dwanaście lat została służącą u zamożnego tkacza w Lukce, trzydzieści kilometrów od jej rodzinnej wioski Monte Sagrati. W tej rodzinie miała pozostać przez czterdzieści osiem lat swego życia. Codziennie znajdowała czas na wysłuchanie Mszy św. i odmawianie modlitw; swoje domowe obowiązki wypełniała tak skrupulatnie, iż inne służące miały jej to za złe. W rzeczywistości praca była częścią jej religii. Mówiła zazwyczaj: "Służąca nie jest pobożna, jeśli nie jest pracowita; pobożność bez pracy u ludzi naszej kondycji jest pobożnością fikcyjną".

Z początku jej pracodawcy mieli jej za złe zbyt hojne, ich zdaniem, rozdawanie pożywienia biednymi z czasem jednak jej cierpliwość i dobroć przekonały ich zupełnie; święta stała się zaufanym przyjacielem rodziny. Dano jej wolną rękę jeśli idzie o rozkład pracy w domu; święta z własnej woli podjęła się jeszcze odwiedzin u chorych i więźniów.

Szybko rozeszła się w Lukce wieść o jej dobrych uczynkach i nadprzyrodzonych wizjach, które miała. Odwiedzali ją nawet ludzie na wysokich stanowiskach. Po śmierci w roku 1278 ogłoszono ją świętą.

Modlitwa: Panie Boże, który obdarzyłeś św. Zytę dziewicę niebiańskimi darami, pomóż nam naśladować jej cnoty w czasie naszej ziemskiej wędrówki, abyśmy mogli wraz z nią cieszyć się wieczną szczęśliwością w niebie. Amen.